Dla niektorych Kambodza to kraj o niewiadomym polozeniu, tak maly, ze ciezko wyobrazic sobie gdzie wlasciwie sie znajduje. Wcisniety gdzies w Azji pomiedzy turystyczna Tajlandie i komunistyczny Wietnam, sprawia wrazenie zapomnianego. Przez dlugie lata Kambodza kojarzyla sie z bronia, przestepstwami, zamieszkami. Jednym slowem Kambodza znaczylo tyle co Wojna.
Wedlug naszych wyobrazen Kambodza byla po prostu biednym azjatyckiem krajem.
Juz od granicy czujemy ze wkraczamy do ubogiego kraju. Pomimo, ze w teorii Kambodza jest demokratyczna, komunizm ani troche nie ulecial z dusz obywateli. Z reszta co to za demokracja jak krajem rzadzi jedyna partia...Skorumpowani do przesady urzednicy, na kazdym kroku probuja wyciagnac od tursyty upragnione dolary. Kambodzanska wiza kosztuje 20 dolarow. Wraz z kazdym napotkanym sluzbista na "nomenslandzie" pojawiaja sie koljeno oplaty:
Wedlug naszych wyobrazen Kambodza byla po prostu biednym azjatyckiem krajem.
Juz od granicy czujemy ze wkraczamy do ubogiego kraju. Pomimo, ze w teorii Kambodza jest demokratyczna, komunizm ani troche nie ulecial z dusz obywateli. Z reszta co to za demokracja jak krajem rzadzi jedyna partia...Skorumpowani do przesady urzednicy, na kazdym kroku probuja wyciagnac od tursyty upragnione dolary. Kambodzanska wiza kosztuje 20 dolarow. Wraz z kazdym napotkanym sluzbista na "nomenslandzie" pojawiaja sie koljeno oplaty:
5$ -formularz wyjazdowy z Laosu
2$ -oplata za opuszczenie Laosu
1$ -badanie zdrowotne
3$ -usluga wystaweienia wizy
1$ -podbicie pieczatki
Juz przy pierwszej oplacie Kasia buntuje i prosi lokalnego aby ten poprosil celnika w innym okienku o ten swistek papieru, za ktory zycza sobie 5 dolarow. Tu sie udaje. Kolejnych oplat nie udalo sie obejsc. Teraz juz wiemy jak to zrobic.
 | |||
| Budowa granicy Laos-Kambodza |
Calodniowa podroz busem do Siem Reap jest nieustanna obserwacja zza szyby zalanych kambodzanskich terenow. Przemierzamy przez ogromne rozlewiska wodne i gdybysmy nie wiedzieli ze te domy sa na palach, ktore przykryla woda, wygladaloby to mniej dramatycznie.
 | |||
| codziennosc pory deszczowej |
Najpopularniejszym miastem turystycznym jest Siem Reap, zaraz po nim stolica Phnom Phnen. Pomimo ze kambodzanie zapewniaja, ze ich kraj ma wiele pieknych miejsc do zobaczenia, nie wychodzimy poza kanon i ograniczamy sie do wizyt jedynie w wyzej wymienionych miejscowosciach.
Siem Reap to zdecydowanie jedno z tych azjatyckich miast, gdzie granica pomiedzy nedza a luksusem przeplata cale miasto. Mamy tu eksluzywne hotele, drogie restauracje, a po ulicach jezdza dobre samochody. Mamy tez dzieciaki biegajace za kazdym obcokrajowcem, sprzedajace drobne gadzety wolajace przy tym "one dolar", ubogie chatki, duzo smieci, krzyczacych tuk-tukarzy szukajacych zarobku i jeszcze raz wszechobecne dzieciaki. Tych dzieci jest naprawde duzo!
 |
| i kazde chce one dolar |
 |
| Polska wodka, ktorej nie dostaniesz w Polsce sprzedawana w Kambodzy za amerykanskie dolary |
 |
| mala ksiezniczka |
 |
| stonoga ma wiecej nog niz sto |
Oba te swiaty laczy jedno: gonitwa za dolarem! Dolar jest zdecydowanie tym co kochaja najbardziej. Wszystkie ceny podawane sa w dolarach, w marketach na bazarach ,w knajpach. Co ciekawe za dolara mozna tu wiele. Mozna zjesc obiad, pozyczyc rower, napic sie piwa, pojechac tuk tukiem, ponoc nawet nocleg bywa po dolara. A maja takie ladne krajowe pieniadze:)
Razem z Cezarym wypozyczamy rowery i udajemy sie zobaczyc dume Kambodzanska czyli Swiatynie Angor Wat. Te swiatynie to jedyne co Kambodza posiada i co przynosi zysk (wstep kosztuje 40dolarow) Pomimo teoretyczniej koncowki pory deszczowej odnosimy wrazenie ze znajdujemy sie w aopogeum ulewnych deszczy i powodzi. Byc moze nie jest to wymarzona pogoda, ale podczas zwiedzania wyciagamy pozytywne aspekty.
Swiatynie Angor to ruiny starodawnego miasta Angor,z ktorego pozostalo juz tylko to ,czego nie udalo sie wykrasc. Niemniej jednak ogrom tych budowli, misterne zdobienia, mangrowce oplatajace monumenty, wygladajace jakby chcialy zatrzymac je przy sobie, robia piorunujace wrazenie. Do tego deszcz, grzmoty, blyskawicie poteguja naturalistyczne wrazenia.
Jest to jedna z niewielu okazji, gdzie tereny te mozna zobaczyc bez ogluszajacego turystycznego charmidru. Tylko dzieciaki sa twarde i przy kazdym dotarciu do obiektu obskakuja jak muchy, z pakunkami pelnymi tanich pamiatek krzyczac "only one dolar". Nawet nie chcemy sobie wyobrazac jak to wyglada w sezonie turystycznym.
5 dni w Angorze uplywaja nam calkiem aktywnie. Jezdzimy rowerami, mokniemy , przeprawaimy sie przez zalane miasto. Z dnia na dzien przybiera wody az w koncu zostaje nam tylko jedna niezalana knajpa w ktorej sie zywimy. Cala starowka plywa. Sprzedawcy obkladaja swoje sklepy workami z piasku, butelkami, czymkolwiek sie da, probujac uchronic interes od zalewajacej wody.
Mamy szczescie zlapac wschod slonca na Angor, co jest dla as nagroda po tych deszczowych dniach.
Razem z Cezarym wypozyczamy rowery i udajemy sie zobaczyc dume Kambodzanska czyli Swiatynie Angor Wat. Te swiatynie to jedyne co Kambodza posiada i co przynosi zysk (wstep kosztuje 40dolarow) Pomimo teoretyczniej koncowki pory deszczowej odnosimy wrazenie ze znajdujemy sie w aopogeum ulewnych deszczy i powodzi. Byc moze nie jest to wymarzona pogoda, ale podczas zwiedzania wyciagamy pozytywne aspekty.
Swiatynie Angor to ruiny starodawnego miasta Angor,z ktorego pozostalo juz tylko to ,czego nie udalo sie wykrasc. Niemniej jednak ogrom tych budowli, misterne zdobienia, mangrowce oplatajace monumenty, wygladajace jakby chcialy zatrzymac je przy sobie, robia piorunujace wrazenie. Do tego deszcz, grzmoty, blyskawicie poteguja naturalistyczne wrazenia.
Jest to jedna z niewielu okazji, gdzie tereny te mozna zobaczyc bez ogluszajacego turystycznego charmidru. Tylko dzieciaki sa twarde i przy kazdym dotarciu do obiektu obskakuja jak muchy, z pakunkami pelnymi tanich pamiatek krzyczac "only one dolar". Nawet nie chcemy sobie wyobrazac jak to wyglada w sezonie turystycznym.
5 dni w Angorze uplywaja nam calkiem aktywnie. Jezdzimy rowerami, mokniemy , przeprawaimy sie przez zalane miasto. Z dnia na dzien przybiera wody az w koncu zostaje nam tylko jedna niezalana knajpa w ktorej sie zywimy. Cala starowka plywa. Sprzedawcy obkladaja swoje sklepy workami z piasku, butelkami, czymkolwiek sie da, probujac uchronic interes od zalewajacej wody.
Mamy szczescie zlapac wschod slonca na Angor, co jest dla as nagroda po tych deszczowych dniach.
 |
| potega natury- Swiatynie Angor |
 |
to sa dopiero korzenie |
 |
| ciagle pada... |
 |
 |
 |
| japonski fajans |
 |
| deszczowa pogoda |
 |
| Lukasz z lewej usiadl, z prawej zepsul |
 |
 |
| wschod slonca na Angor i Cezarowe Hadeery |
Aby uciszyc nasze sumienia kupujemy kilka posilkow dla dzieciakow i dajemy datek na budowe szkoly. chlopaki pomagaja wyciagnac zatopione auto. Udajemy sie na nocny bazar i znow
puszczamy pieniadz na sliczne pierdoly, kolejny raz oszukujac siebie , ze "to na prezenty". Cezary nabywa szale typu " drapaki-antyprzytulaki":)Po zeksploatowaniu swiatyn kupujemy bilety na nocny bus i jedziemy do stolicy Phnom Phen.
Wszystko niby fajnie, tylko ze bus nie przyjezdza po nas o umowionej godzinie. Po interwencji ogarniamy kolejny transport. Chwila ulgi zostaje zaklocona faktem braku jednego z bagazy. Kasia podnosi alarm ..."nie ma mojego plecaka"!!! Z zewnatrz twarda, w myslach wyrzuca z siebie milony przeklenstw. Analizujac beznadziejnosc sytuacji, zegna sie z calym podroznym zyciem bedacym w plecaku...
Jest juz po polncy i nie usmiecha sie nam wszystkim zostawac ani chwili dluzej w Siem Reap. Szczesliwie plecak zostaje odnaleziony w innym busie i wraca do wlascicielki. Kasia zasypia na plecaku i postanawia pilnowac go jak przyslowiowego oka w glowie. Choc jak sie okazuje predzej mozna zgubic plecak niz oko z glowy. No wlasnie...jak mozna zgubic oko z glowy???
Zeby jednak adrenalina nie opadla tak szybko, kolo 3.00 w nocy w busie wysiada silnik i trzeba czekac na nastepny. Po tych przygodach zmeczeni dojezdzamy do Phnom Penh.
Pomijajac standardy turystyczne , czyli muzeum wojny i pola smierci gdzie ogladamy te wszystkie okropienstwa, ktore pozstawila po sobie wojna, stolica zaskakuje nas bardzo pozytywnie. Odwiedzamy Muzeum Narodowe, w ktorrym znajdua sie glownie fragmenty Swiatyn Angkor, krecimy sie po uliczkach, idziemy na nocny bazar, ktory na noc jest zamykany:)
Jak codzien zajadamy sie pyszcznymi ajzatyckimi potrawami, ktore nie maja sobie rownych. Jednak w Phnom Penh nasze europejskie zoladki jednoglosniesnie podejmuje dcyzje
"Czas na pizze". Wybieramy najlepszy model i palaszujemy prysmak nad brzegiem rzeki Mekong. To chyba jedna z lepszych pizz jakie jedlismy:)
Tu konczy sie nasza przygoda z Kambodza. Po odwiedzeniu tego kraju mozemy powiedziec ,ze panstwo to inntryguje, zaskakuje, odraza i wzrusza. Nas zaciekawila bardziej pod wzgledem kulturowym niz przyrodniczym.
kupujemy bilet na lodz, ktora poplyniemy w samo serce Delty Mekongu. Do nastepnego!
Wszystko niby fajnie, tylko ze bus nie przyjezdza po nas o umowionej godzinie. Po interwencji ogarniamy kolejny transport. Chwila ulgi zostaje zaklocona faktem braku jednego z bagazy. Kasia podnosi alarm ..."nie ma mojego plecaka"!!! Z zewnatrz twarda, w myslach wyrzuca z siebie milony przeklenstw. Analizujac beznadziejnosc sytuacji, zegna sie z calym podroznym zyciem bedacym w plecaku...
Jest juz po polncy i nie usmiecha sie nam wszystkim zostawac ani chwili dluzej w Siem Reap. Szczesliwie plecak zostaje odnaleziony w innym busie i wraca do wlascicielki. Kasia zasypia na plecaku i postanawia pilnowac go jak przyslowiowego oka w glowie. Choc jak sie okazuje predzej mozna zgubic plecak niz oko z glowy. No wlasnie...jak mozna zgubic oko z glowy???
Zeby jednak adrenalina nie opadla tak szybko, kolo 3.00 w nocy w busie wysiada silnik i trzeba czekac na nastepny. Po tych przygodach zmeczeni dojezdzamy do Phnom Penh.
Pomijajac standardy turystyczne , czyli muzeum wojny i pola smierci gdzie ogladamy te wszystkie okropienstwa, ktore pozstawila po sobie wojna, stolica zaskakuje nas bardzo pozytywnie. Odwiedzamy Muzeum Narodowe, w ktorrym znajdua sie glownie fragmenty Swiatyn Angkor, krecimy sie po uliczkach, idziemy na nocny bazar, ktory na noc jest zamykany:)
Jak codzien zajadamy sie pyszcznymi ajzatyckimi potrawami, ktore nie maja sobie rownych. Jednak w Phnom Penh nasze europejskie zoladki jednoglosniesnie podejmuje dcyzje
"Czas na pizze". Wybieramy najlepszy model i palaszujemy prysmak nad brzegiem rzeki Mekong. To chyba jedna z lepszych pizz jakie jedlismy:)
Tu konczy sie nasza przygoda z Kambodza. Po odwiedzeniu tego kraju mozemy powiedziec ,ze panstwo to inntryguje, zaskakuje, odraza i wzrusza. Nas zaciekawila bardziej pod wzgledem kulturowym niz przyrodniczym.
kupujemy bilet na lodz, ktora poplyniemy w samo serce Delty Mekongu. Do nastepnego!
 |
| Phnok Phen |
 |
| sen jest wazny |
 |
 |
| Sposob na " Hello myster tuk-tuk?" |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz